Ik sta tegenover een gespierde blonde vrouw, met een roze bloem getatoeëerd op haar linkerschouder. Ze wijst naar een klein kussentje dat voor mij op een sokkel ligt. Ik mag, met mijn elleboog op het kussen, haar hand vasthouden – we armworstelen. Ze kijkt me aan, geen glimlach, maar ze geniet hiervan. Naast ons staat een compacte hulk in een T-shirt dat drie maten te klein is waardoor hij een beetje op Arnold Schwarzenegger in de film Twins lijkt. Arnold geeft het startsein. Ik heb het idee dat ik kan winnen, hier punten ga scoren. Na een paar seconden gefocust te hebben op onze armen, kijk ik omhoog. De blonde wonder woman kijkt terug en begint langzaam te lachen. Op dat moment zet ze aan en ga ik langzaam neer. Het compliment dat ik het “lang” volhield, was volgens mij beleefdheid.
Het handdrukken is onderdeel van het werk “NOW I WON” van Claudia Comte dat zich buiten voor het gebouw van Art Basel afspeelt. Op een bordes staat met grote boomstammen “NOW I WON”, een palindroom. Onder het bordes kunnen in 7 hokjes verschillende spellen gespeeld worden: armworstelen, blikjes omgooien, bowlen, dansen, golfen, pijltjes gooien en shotjes drinken. Wanneer je 7 spellen gespeeld hebt, krijg je een score die genoteerd wordt, waarna op zondag de winnaar bekend gemaakt wordt.
Claudia Comte zet de toon. De muziek van het danshokje schalt aanstekelijk boven alles uit en je ziet mensen vrolijk de beurs binnenlopen, het is de perfecte beursopener. Binnen is de sfeer droger, wat zal ik zeggen: een beurs is een beurs. De werken zijn duur, de kunstenaars bekend, er hangt “troep”, er hangt “mooi”, maar het concept ‘beurs’ is hetzelfde.
Om Art Basel samen te vatten:
Dit jaar is er weinig fotografie, veel schilderkunst, kleine installaties en beeldhouwwerk. Gagosian liet met grote namen de meeste spieren zien. In een vreselijk ongeïnspireerde presentatie hingen werken van onder andere Damien Hirst, Picasso en Lichtenstein. König Galerie had een fijne presentatie met werken van Elmgreen en Dragset, Jeppe Hein en Claudia Comte. Annet Gelink had ook een mooie presentatie met werk van o.a. Erik van Lieshout en Roger Hiorns. Naast de twee gigantische verdiepingen met galeries is er “Unlimited”, een tentoonstelling met werken die de klassieke beursstand overstijgen. Ondanks dat hier ook veel oud werk stond, toch vermakelijk..
De rest kun je in dit beeldverslag zien. Oh, en Google heeft van mijn foto's dit filmpje (met een heurlijk deuntje) gemaakt. Dus dan weten jullie ook meteen wat Google het beste van Art Basel vond.
